แม้ว่าวันทหารผ่านศึกจะ เว็บสล็อตแตกง่าย เป็นวันหยุดประจำชาติ ซึ่งมักจะเต็มไปด้วยขบวนพาเหรดและงานเฉลิมฉลอง แต่ก็นำมาซึ่งความคลุมเครือ Howard Zinn ทหารผ่านศึกในสงครามโลกครั้งที่ 2 เคยเขียนไว้ว่า “ฉันไม่ต้องการให้การยอมรับการรับใช้ของฉันถูกใช้เป็นการเชิดชูสงคราม” บางครั้งค่าใช้จ่ายในการบริการและการเสียสละสามารถบรรเทาความปรารถนาที่จะเฉลิมฉลองได้
ฝ่ายเชื่อมโยง
กวีคนหนึ่งที่ตระหนักถึงความแตกแยกเหล่านี้คือYusef Komunyakaaทหารผ่านศึกของกองทัพบกที่รับใช้ในเวียดนามตั้งแต่ปี 2512 ถึง 2513 และได้รับเหรียญทองแดง ปัจจุบันเขาเป็นศาสตราจารย์ที่มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก ไม่ว่าจะด้วยกวีนิพนธ์ของเขาเอง เช่น”Facing It”หรือโดยการสนับสนุนให้เราอ่านบทกวีของทหารผ่านศึกคนอื่น Komunyakaa อธิบายว่ากวีนิพนธ์มีบทบาทสองประการ คือเพื่อสร้างความสุขและสั่งสอน ซึ่งเป็นแนวคิดที่สืบย้อนไปถึง”Ars Poetica”ของ อริสโตเติลและฮอเรซ
ใน “ A Letter to the Editor ” โกมุนยากากล่าวถึงการเผชิญหน้ากับบทกวีของทหารผ่านศึก โดยกล่าวว่า “เราต้องการเยาวชนชายหญิง ทหาร และพลเรือนของเรา เพื่ออ่านวรรณกรรมดีๆ ให้เจอเสียงเหมือนของ Yehuda Amichai ใน ‘ฉันเรียนรู้อะไรในสงคราม’” Amichai ได้รับการยกย่องจากหลาย ๆ คนว่าเป็น กวีที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของอิสราเอล บทกวีของเขาอธิบายประสบการณ์ของทหาร:
“เดินเป็นแถวและอยู่คนเดียวตรงกลาง
ขุดหมอน หมอนขนนก เรือนร่างของหญิงอันเป็นที่รัก
และตะโกนว่า ‘แม่’ เมื่อเธอไม่ได้ยิน
และตะโกนว่า ‘พระเจ้า’ เมื่อฉันไม่เชื่อในพระองค์”
Komunyakaa และ Amichai เน้นย้ำความจำเป็นในการเผชิญหน้าและเรียนรู้จากเรื่องราวของผู้ที่รับใช้ แม้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะไม่ธรรมดาหรือเป็นกิจวัตรมากนัก แต่บางเรื่องก็ไม่เป็นเช่นนั้น Debs Myers สัตวแพทย์สมัยสงครามโลกครั้งที่ 2 บรรยายถึงเพื่อนทหารของเขาใน “ The GI ”:
“เขาเรียนรู้ที่จะนอนในโคลน ผูกปม ฆ่าคน เขาเรียนรู้ความเจ็บปวดของความเหงา ความเจ็บปวดของความอ่อนล้า เครือญาติของความทุกข์ยาก ตั้งแต่ต้นเขาต้องการกลับบ้าน… เขาได้เรียนรู้… ว่าผู้ชายทุกคนเหมือนกันและแต่ละคนไม่เหมือนกัน [แต่] ถ้าเขาอยู่ในสาย มันก็ไม่ได้สร้างความแตกต่างมากนัก”
ทหารของไมเยอร์สโหยหาบ้าน ทหารผ่านศึกคือบ้าน และแม้ว่าผู้คนจะอ่านเรื่องราวเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นเหมือน “ที่นั่น” พวกเขาอาจไม่เข้าใจเสมอไปว่าการอยู่ที่นี่เป็นอย่างไร Brian Turner สัตวแพทย์ต่อสู้ชาวอิรัก บรรยายความคิดดังกล่าวใน “Ashbah” ซึ่งเป็นบทกวีใน “ Here, Bullet ” เขาอยู่บ้าน แต่เขาอดคิดไม่ได้ว่า:
“ผีทหารอเมริกัน
เดินไปตามถนนของ Balad ในตอนกลางคืน
ไม่แน่ใจทางกลับบ้านของพวกเขาหมดแรง”
บทกวีของเขาช่วยให้เราเห็นว่าไม่ใช่แค่ผีเท่านั้นที่ “ไม่มั่นใจในทางกลับบ้าน” ผู้ที่รอดชีวิตและกลับบ้านก็เช่นกัน อย่างน้อยก็ในแง่กายภาพ
เราอาจเข้าใจว่าในวันทหารผ่านศึก ไม่เพียงแต่จะถวายอาหารฟรีหรือจัดขบวนพาเหรดเท่านั้น การให้เกียรติผู้ที่รับใช้หมายถึงการพยายามเชื่อมต่อกับผู้ที่เคยรับใช้
ไอเซนฮาวร์เปลี่ยนวันทหารผ่านศึกจากวันที่มุ่งเน้นไปที่ WWI (เป็นวันสงบศึก) เป็นการเฉลิมฉลองของผู้ที่ทำงานในสงครามทั้งหมด สภาคองเกรสได้เพิ่มพระราชบัญญัติMoment of Silence Actในปี 2559 ซึ่งขอความเงียบสองนาที “เพื่อเป็นเกียรติแก่การบริการและการเสียสละของทหารผ่านศึกตลอดประวัติศาสตร์ของประเทศ”
สำหรับคนนับล้านที่รับใช้ – ผู้ที่ไม่ได้กลับบ้าน ผู้ที่มีและผู้ที่มี แต่ติดอยู่ในพื้นที่นั้นระหว่างที่นี่และที่นั่น – การเฉลิมฉลองและความเงียบนั้นมีค่าและชื่นชม แต่เพียงพอที่จะช่วยปิดช่องว่างหรือไม่
การบริการเป็นส่วนสำคัญสำหรับผู้ที่เป็นทหารผ่านศึก แต่เป็นการเปลี่ยนแปลงในรูปแบบที่อธิบายหรือเฉลิมฉลองได้ไม่ง่ายนัก การฟังเรื่องราวของทหารผ่านศึกและการอ่านบทกวีที่พยายามจับความกำกวมและความซับซ้อนของประสบการณ์ของทหารผ่านศึกอาจเป็นอีกหนทางหนึ่งในการให้เกียรติการรับใช้และการเสียสละนั้น สล็อตแตกง่าย
